Reizen op het (berg)randje // Travelling on the (mountain)(l)edge

Reizen op het (berg)randje // Find the English version below.

Om wat inkopen te doen, ben ik een dag naar de hoofdstad geweest. Ik kon een lift krijgen van een groep die terug ging van het centrum naar de stad. Het is ongeveer 30 kilometer naar Kathmandu, maar dankzij de niet zulke goede wegen duurt het langer dan normaal. De stad is druk en behoorlijk vol met smog. Ook al is in het vergelijking met voor de blokkade minder erg. Over de blokkade lees je straks meer.

Het reizen naar de stad toe was best comfortabel. De oude Range Rover die gebruikt werd kon zich behoorlijk goed houden op de weg. De terugweg was, avontuurlijker. Je kent vast wel de beelden van mensen die met z’n twintigen in een klein busje zitten gepropt, die langs hoge, steile bergwanden slingert. Nou, dat omschrijft het precies. Voordeel is, dat ze best wel snel zijn.

Sinds september 2015 zijn een aantal belangrijke grensposten tussen Nepal en India dicht. De reden hiervoor is dat demonstranten goederen tegenhouden, zoals benzine, (kook)gas, medicijnen enzovoorts. De Nepalese regering vindt dat de schuld bij India ligt. Waar het op neer komt voor de simpele stervelingen in het land, is dat er (bijna) geen benzine is, er geen kookgas is en veel goederen het land niet binnenkomen. Voor zover ik weet, hebben de huizen in Nepal geen vaste gasleiding. Is ook wel logisch als er zoveel aardbevingen zijn, dus maakt men gebruik van gasflessen. Maar ja, als al dat gas via India geïmporteerd moet worden en laat dat nou net eens tegengehouden worden, dan heb je een probleem. Al het eten wordt hier bereid op houtvuur. Lees er meer over in dit achtergrondartikel (Engels): http://www.aljazeera.com/news/2015/10/analysis-blockade-politics-nepal-151009193817262.html

Wat toch wel een culture-shock is, is denk ik hoe anders je leeft. Ik heb een aardig (luxe) kamer gezien Nepaleese begrippen. Maar toch moest ik even mijn hoofd schudden in de eerste paar dagen. Dat komt waarschijnlijk dat ik mijn eigen verwachtingen niet goed had ingeschat. Daarbij komt het eten. Wat veel voorkomt op het menu voor de normale Nepalees is Daal Baath. Daal Baath is letterlijk vertaald rijst met soep. Daarbij wordt er een mix van groenten en aardappels geserveerd. Dit eet je eigenlijk twee keer per dag, met de lunch en met het avondeten. Het ontbijt is vaak alleen een bak thee, gekookt ei of omelet en biscuitjes. Tot nu toe is het me wel ok bevallen, maar na verloop van tijd raak je er wel op uitgekeken. Vorige week heb ik wat pasta e.d. in kunnen slaan, dus ik denk dat het deze week wel pasta wordt.

Nepal is een prachtig land, met gigantische bergen, begroeide heuvels en tropische wouden. Er wordt gezegd dat Nepal de grootste biodiversiteit heeft ter wereld dankzij de grote verschillen in hoogte. Waar ik van onder de indruk raakte, was hoe de meeste mensen in kleine hutjes wonen, gemaakt van golfplaten of ander materiaal dat ergens is opgescharreld. De reden hiervoor is simpel. Door de aardbeving in april dit jaar zijn veel huizen kapot gegaan. Mensen zijn bezig om hun huizen te herbouwen, dus moeten ze tijdelijk ergens anders wonen. Veel mensen hebben geen geld om hun huis opnieuw op te bouwen. In mijn eerste dagen ben ik wel geschrokken hoe zo’n mooi land zo’n armoede kent. Daar tegenover gesteld, de mensen die er wonen zijn vrolijk en druk met hun dagelijkse bezigheden. Voor die mensen en hun doorbuffel-cultuur heb ik respect. Geen wonder dat ze ook maar één dag in de week weekend hebben :O.

In mijn volgende blog, ik wordt uitgenodigd voor een kampvuur, begin echt met stagewerk en maak plannen om voor een paar dagen naar Kathmandu te gaan. In het fotoalbum vind je meer panorama foto’s, foto’s van Scouts die op bezoek kwamen, kampvuur en nog wat dingen.

Travelling on the (mountain)(l)edge

In order to buy some things I needed, I went to the capital of Nepal, Kathmandu. I was able to hitch a ride from a group that was travelling from the centre to the city. The journey to the city is around 30 kilometres. But due to the bad roads, a trip takes up around 1,5 hours. Kathmandu is very busy city, compared to traffic and filled with lots of smog. Even though it less than before the blockade. Below you can read more about the blockade.

The journey to Kathmandu was rather comfortable. The old Range Rover that was driven managed quite well on the bumpy roads. The way back was a bit more adventurous. You are likely to know the image of 20 people that are crammed into a small van that races along high and steep mountain ledges. Well, that describes exactly my journey. The upside though, it’s pretty quick.

Since September 2015 some main border checkpoints between Nepal and India are closed. The reason for this is that protestors are stopping goods from crossing the border. These goods comprise of petrol, (cooking) gas, medicines and so forth. The Nepalese government thinks the Indian government is to be blamed. Basically for the normal mortals in the country, it means there is (almost) no gasoline, no cooking gas and many other goods are not coming into the country. For as far as I know, houses in Nepal do not have a ground line for gas. Which is actually quite logical, considering the earthquakes that occur. Instead, they use gas cylinders for their cooking. However, since gas for the cylinders is imported from India, and there is a blockade, we have a bit of a challenge. Our food is prepared on a cookfire. You can read more in this detailed article about the blockade if you are interested: http://www.aljazeera.com/news/2015/10/analysis-blockade-politics-nepal-151009193817262.html

It was quite a culture-shock when I first arrived to Nepal. The contrast between what I am used to in Europe and Nepal is astounding. Even though I have quite a luxurious room for Nepalese standards. Although, I shook my head a couple of times in desperation in the first days. This was probably due to my misplaced expectation before arriving here. Also, the food. What is very common for the Nepalese people to eat is Daal Baath. This literary means rice with soup. With that, a mix of vegetables and potatoes is served. This is eaten twice a day, with lunch, and with dinner. Breakfast is often only a cup of tea, boiled eggs or an omelette and biscuits. Until now it has been quite ok for me. Although I am grateful I bought some pasta in the city, so its probable that I will eat something else than Daal Baath this week.

Nepal is a beautiful country, with enormous mountains, forestry hills and tropical woods. It is said that Nepal has the greatest biodiversity in the world due to the differences in altitude. What impressed me, was how most people live in small shacks, build from aluminium roofing, wood or other materials. The reason for this is simple. Because of the earthquake in April, many houses got destroyed. Therfore, families had to build temporary shelter while rebuilding their houses. However, many people do not have enough money to rebuild it, so they keep on living in their shacks. In my first days it shocked me how such a beautiful country knows so much poverty. In contrast to that, the people that live here are cheerful and busy with their daily tasks. I have got respect for those people and their hard-working ethics. No wonder they only have one day of weekend :O.

In my next blog, I am invited for a campfire, I start with my first internship activities and make plans to go to Kathmandu for a couple of days. In the photoalbum you fill find more pictures on the surroundings, of Scouts that came to visit, campfires and other things.